Futakuchi-onna - Η γυναίκα με τα δύο στόματα
Σε ένα μικρό χωριό στην περιοχή Φουκουσίμα ζούσε ένας πλούσιος αλλά και πολύ τσιγκούνης άνδρας. Ήταν τόσο τσιγκούνης, που για να αποφύγει τα έξοδα που χρειάζονται για να συντηρήσει κανείς μια οικογένεια, έμενε μόνος του.
Κάποια στιγμή όμως γνώρισε μία γυναίκα, η οποία δεν έτρωγε κυριολεκτικά τίποτα. Αμέσως την παντρεύτηκε. Βλέποντάς την να μην τρώει καθόλου και παράλληλα να εργάζεται πολύ σκληρά, είχε κατενθουσιαστεί μαζί της.
Είχε προκύψει ένα πρόβλημα όμως. Το αποθηκευμένο ρύζι που είχε, μειωνόταν αισθητά με γρήγορους ρυθμούς. Δεν μπορούσε να βρει τον λόγο, μιας και δεν είχε δει ποτέ την γυναίκα να του τρώει. Και ο μόνος που θα μπορούσε να είχε φάει το ρύζι ήταν ο ίδιος. Πράγμα αδύνατον.
Μια μέρα προσποιήθηκε ότι έφυγε για μια δουλειά με σκοπό να παρακολουθήσει την γυναίκα του. Κρύφτηκε και περίμενε υπομονετικά μέσα στο δωμάτιό της όταν εκείνη έκανε εξωτερικές δουλειές.
Ύστερα από ώρα, η γυναίκα του επέστρεψε στο δωμάτιό της με ένα μεγάλο μπωλ γεμάτο ρυζόμπαλες (onigiri). Ακούμπησε το μπωλ κάτω και κάθισε πάνω σε ένα μαξιλάρι, με την πλάτη της όμως γυρισμένη προς το φαγητό.
Εκείνος τα έχασε. Αναρωτιόταν μήπως η γυναίκα του τον είχε δει που κρυβόταν και έκατσε έτσι προς την πλευρά του, ως ένδειξη συγνώμης και μετάνοιας επειδή ήθελε περισσότερο φαγητό από αυτό που της αναλογούσε. Σύντομα όμως κατάλαβε ότι δεν ήταν αυτός ο λόγος.
Τα μαλλιά της γυναίκας άρχισαν να κουνιούνται σπασμωδικά. Οι φουρκέτες από τα μαλλιά της πετάχτηκαν με δύναμη στο πάτωμα. Στη συνέχεια, μεγάλες τούφες από τα μαλλιά της, σαν πλοκάμια κινήθηκαν προς το μπωλ. Άρπαξαν ρυζόμπαλες και της έφεραν στο... δεύτερο στόμα της.
Το πίσω μέρος του κεφαλιού της είχε ανοίξει στην μέση, αποκαλύπτοντας σειρές από κοφτερά δόντια. Και καθώς οι ρυζόμπαλες έπεφταν μία μία μέσα, το στόμα έβγαζε ήχους απόλαυσης, γλείφοντας τα αλλόκοτα χείλη του.
Ο τσιγκούνης άνδρας είχε τρομοκρατηθεί. Αποφάσισε να χωρίσει την γυναίκα του το συντομότερο δυνατόν. Εκείνη όμως είχε αντιληφθεί το σκοπό του και ενήργησε πιο γρήγορα. Κατάφερε να τον παγιδεύσει μέσα σε μια ξύλινη μπανιέρα (ofuro), και τον κουβάλησε μέχρι τα βουνά.
Εκείνος όμως κατάφερε να δραπετεύσει και κρύφτηκε σε ένα έλος με πολύ έντονο άρωμα από κρίνους. Γλυτώνοντας μια για πάντα από την γυναίκα του.
Δεύτερη εκδοχή
Πριν πάρα πολλά χρόνια μια γυναίκα πέθανε, αφήνοντας πίσω τον άνδρα της και την κόρη τους. Ο χήρος πατέρας αγαπούσε πολύ την κόρη του, αλλά δεν μπορούσε να την μεγαλώσει μόνος του. Οπότε αποφάσισε να ξαναπαντρευτεί. Η δεύτερη γυναίκα του όμως, ήταν πολύ κακός και εκδικητικός άνθρωπος.
Απέκτησαν μαζί ένα παιδί, ένα κοριτσάκι. Επειδή όμως ήταν πολύ φτωχοί και το φαγητό δεν ήταν αρκετό, η γυναίκα τάιζε μόνο το δικό της παιδί, αφήνοντας νηστική την θετή της κόρη, η οποία τελικά πέθανε από ασιτία.
Λίγο καιρό μετά το θάνατο της μεγάλης του κόρης, ο πατέρας έκοβε ξύλα για την φωτιά έξω από το σπίτι. Όμως ένας λάθος χειρισμός του τσεκουριού που κρατούσε στα χέρια του, οδήγησε σε ένα θανατηφόρο ατύχημα. Το τσεκούρι καρφώθηκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού της νέας του γυναίκας.
Το αίμα έτρεχε ποτάμι και συντριμμένος περίμενε την γυναίκα του να πεθάνει στα χέρια του. Εκείνη όμως επέζησε, αλλά η ανοιχτή πληγή δεν έκλεισε ποτέ. Αντιθέτως, η πληγή πήρε την μορφή ενός μεγάλου στόματος με χείλη και δόντια.
Η γυναίκα ξεκίνησε να έχει ανυπόφορες ημικρανίες και ο μόνος τρόπος για να σταματούν ήταν να ταΐζει και το δεύτερο στόμα της. Και όσο περνούσε ο καιρός, το στόμα αυτό ζητούσε περισσότερο φαγητό για να είναι ικανοποιημένο. Σταδιακά ξεκίνησε να κάνει ήχους και να μιλάει.
Και ένα βράδυ, ενώ η γυναίκα κοιμόταν, το απόκοσμο στόμα μίλησε και εξομολογήθηκε στον άνδρα.
"Είμαι καταραμένη γιατί σκότωσα την κόρη σου αφήνοντας την να πεθάνει από την πείνα!"