Horror Stories Event - Story VIII - Η βελανιδιά
Κατάφερε να ξεφύγει από τους απαγωγείς της και τώρα έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε μέσα στο σκοτάδι της νύχτας στον έρημο δρόμο. Πίσω της άκουγε τις φωνές των δύο ανδρών που την είχαν πάρει στο κατόπι. Οι φωνές τους ακούγονταν όλο και πιο δυνατά, σημάδι πως την πλησίαζαν. Χωρίς να το σκεφτεί περισσότερο, βγήκε από τον δρόμο και έτρεξε προς το δάσος στα αριστερά της, με την ελπίδα ότι θα την έχαναν εκεί μέσα οι διώκτες της.
Πέρασε τα πρώτα δέντρα και για καλή της τύχη βρήκε αμέσως ένα μονοπάτι, το οποίο έφεγγε υπό το φως του φεγγαριού. Αμέσως το ακολούθησε. Οι άνδρες την κυνηγούσαν ακόμα. Όμως οι φωνές τους ηχούσαν από διαφορετικά σημεία. Εκείνη προσπάθησε να τρέξει όσο πιο αθόρυβα μπορούσε γιατί κατάλαβε ότι οι άλλοι δύο είχαν χωριστεί με σκοπό να την περικυκλώσουν.
Ξαφνικά, από μπροστά της πετάχτηκε ο ένας με τα χέρια του απλωμένα για να την πιάσει. Τότε, είδε τα κλαδιά ενός δέντρου να έρχονται με ορμή προς τον άνδρα. Ύστερα, τον τρύπησαν στο στήθος και μετά σήκωσαν το σώμα του τραβώντας τον μακριά. Οι κραυγές πόνου του άνδρα ακούστηκαν για λίγο ακόμα και μετά ησυχία. Εκείνη πήγε να φωνάξει από τον τρόμο της, αλλά κρατήθηκε για να μην την ακούσει ο άλλος άνδρας. Έσκυψε το κεφάλι της και συνέχισε να τρέχει ακολουθώντας το μονοπάτι.
Μετά από λίγο, άκουσε μερικά βαριά βήματα που την πλησίαζαν από πίσω. Αύξησε όσο μπορούσε την ταχύτητά της για να ξεφύγει. Μάταια όμως. Σύντομα ένιωσε ένα σπρώξιμο στην πλάτη της, με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία της και να πέσει. Έντρομη κοίταξε πίσω της και είδε τον δεύτερο άνδρα να στέκεται λαχανιασμένος από πάνω της.
Εκείνος άπλωσε τα χέρια του για να την πιάσει. Πήγε να την πλησιάσει, αλλά δεν μπόρεσε να κουνηθεί. Προβληματισμένος κοίταξε τα πόδια του και είδε πως ήταν τυλιγμένα μέσα σε ρίζες, οι οποίες ανέβαιναν προς το υπόλοιπο κορμί του.
Εκείνη έβλεπε τον άνδρα να προσπαθεί να βγάλει τις ρίζες από πάνω του. Αμέσως μετά, είδε τις ρίζες να τον τραβούν σχεδόν αστραπιαία μέσα στο έδαφος. Μέσα σε δευτερόλεπτα ο απαγωγέας είχε εξαφανιστεί και η τρύπα που είχε δημιουργηθεί προηγουμένως είχε πλέον κλείσει τελείως.
Η γυναίκα κοίταξε πανικόβλητη το δάσος γύρω της και ένιωσε μία ανατριχίλα να διαπερνά ολόκληρο το κορμί της. Αμέσως, σηκώθηκε όρθια και συνέχισε να τρέχει ακολουθώντας το μονοπάτι.
Αρκετή ώρα αργότερα, επιτέλους έφθανε στην έξοδο του δάσους. Μόλις πέρασε τα τελευταία δέντρα άκουσε έναν ήχο, σαν φυλλωσιές που κουνιούνται. Ασυναίσθητα κοίταξε πίσω της και είδε μία βελανιδιά, την οποία δεν είχε παρατηρήσει όταν πέρασε από εκείνο το σημείο. Η βελανιδιά ήταν τεράστια. Ίσως το μεγαλύτερο δέντρο που είχε δει ποτέ στη ζωή της.
Καθώς το φως του φεγγαριού έπεφτε πάνω στο δέντρο, ένα γιγάντιο πρόσωπο σχηματίστηκε στον κορμό του. Το στόμα του προσώπου άνοιξε και μία φωνή, που ακουγόταν σαν χιλιάδες πουλιά να κελαηδούν μαζί, της είπε «Μην με ξεχάσεις κι εσύ!».
Εκείνη ήθελε να ουρλιάξει, αλλά από το σοκ δεν έβγαινε ήχος. Ένιωσε το σώμα της βαρύ και έπεσε στο έδαφος. Με δάκρυα στα μάτια της και σαστισμένη κοίταξε ξανά το δέντρο. Το δέντρο όμως δεν βρισκόταν εκεί. Όπως δεν υπήρχε πια και το μονοπάτι το οποίο είχε πρωτύτερα ακολουθήσει.