Horror Stories Event - Story XXIX - Εκδίκηση

Καθόταν αναπαυτικά στην πολυθρόνα του παρακολουθώντας ειδήσεις στην τηλεόραση. Δίπλα του είχε ένα σφραγισμένο μπουκάλι ακριβού κόκκινου κρασιού και περίμενε την κατάλληλη ώρα για να το ανοίξει.

Από τα πρώτα θέματα των ειδήσεων ήταν η εύρεση του πτώματος ενός άνδρα. Ακούγοντας την εισαγωγή του θέματος, εκείνος άνοιξε το μπουκάλι και σέρβιρε στον εαυτό του ένα ποτήρι κρασί. Από το εν λόγω πτώμα έλειπαν μερικά εσωτερικά όργανα. Ήταν ακόμα ένα θύμα ενός κατά συρροή δολοφόνου που του είχαν δώσει το προσωνύμιο "Χασάπης".

Δεν του άρεσε αυτό το όνομα, αλλά απολάμβανε να μιλούν για αυτόν. Αυτό που δεν είχαν καταλάβει ακόμα οι αρχές ήταν ότι έκανε εμπόριο οργάνων, αλλά πάντα άφηνε τα θύματά του σε εμφανή σημεία ώστε να τα βρίσκουν εύκολα. Μόλις άκουσε την είδηση που τον ενδιέφερε, έκλεισε την τηλεόραση και απόλαυσε το υπόλοιπο κρασί του στην ησυχία της νύχτας.

Τον πήρε για λίγο ο ύπνος και όταν ξύπνησε τυφλώθηκε από ένα έντονο φως. Προσπάθησε να κουνηθεί αλλά δεν μπορούσε. Κατάλαβε ότι τα χέρια και τα πόδια του ήταν δεμένα στην πολυθρόνα. Σιγά σιγά τα μάτια του συνήθισαν την ένταση του φωτός, αλλά μπορούσε να δει μόνο τον εαυτό του στην πολυθρόνα και όχι πέρα από αυτήν.

Εκείνη τη στιγμή, η μυρωδιά σαπισμένου κρέατος εισχώρησε στα ρουθούνια του και είδε ένα σκελετωμένο χέρι, σχεδόν χωρίς σάρκα πάνω του. Στα δάχτυλά του κρατούσε μία μεγάλη βελόνα που στην άκρη της είχε μία μαύρη κλωστή.

Το χέρι κινήθηκε προς τα χείλη του, τα τρύπησε και άρχιζε να τα ράβει. Εκείνος φώναζε από τον πόνο, αλλά οι φωνές του πνίγηκαν όταν το σκελετωμένο χέρι τελείωσε τη δουλειά του.

Ύστερα, ένα πρόσωπο κινήθηκε προς το δικό του πρόσωπο. Έμοιαζε με γυναίκας. Οι κόγχες των ματιών της ήταν άδειες. Το πρόσωπό της δεν είχε καθόλου δέρμα, αλλά λίγα κομμάτια σάρκας ήταν ακόμα κολλημένα πάνω του.

Εκείνος όμως την αναγνώρισε. Πώς θα μπορούσε να ξεχάσει το πρώτο του θύμα. Της είχε βγάλει τα μάτια, ενώ εκείνη ήταν ακόμα ζωντανή. Το πτώμα της δεν το είχαν βρει ποτέ, διότι το είχε θάψει σε απομακρυσμένη τοποθεσία από τον φόβο μήπως τον πιάσουν.

Πανικόβλητος τράνταξε όλο του το κορμί σε μια προσπάθεια να φύγει, μα τα δεσμά του ήταν πολύ γερά για να τα καταφέρει.

Το σκελετωμένο χέρι κινήθηκε προς το δεξί του μάτι. Έπειτα, εισχώρησε αργά μέσα στην κόγχη και μετά τράβηξε προς τα έξω το μάτι ξεριζώνοντάς το. Εκείνος ούρλιαζε, όμως ήχος δεν έβγαινε από τα ραμμένα του χείλη.

Ξαφνικά, ένιωσε τη σάρκα μπροστά στο στέρνο του να σκίζεται και αμέσως μετά ένιωσε τον θώρακά του να σπάει και να ανοίγει προς τα έξω. Εκείνος πονούσε αφόρητα και ευχόταν να λιποθυμήσει από τον πόνο ή να πεθάνει από την αιμορραγία, αλλά τίποτα από αυτά δεν συνέβη.

Ύστερα, αισθάνθηκε ξανά πόνο και ένιωσε κάτι να ξεριζώνεται από το στήθος του. Στη συνέχεια, το σκελετωμένο χέρι τού έφερε μπροστά του, ώστε να δει με το μάτι που του απέμεινε, τον πνεύμονά του.

Ο πόνος και ο πανικός του συνεχίζονταν κάθε φορά που το χέρι τού έδειχνε ένα ακόμα όργανό του. Και το τελευταίο όργανο που είδε ήταν η καρδιά του.

Μερικές μέρες αργότερα οι αστυνομία βρήκε το πτώμα του με όλα του τα όργανα πεταμένα στο πάτωμα, έπειτα από παράπονα των γειτόνων για μία άσχημη μυρωδιά. Μετά από χρόνια στις ειδήσεις αναφέρθηκαν στο συγκεκριμένο θύμα ως το τελευταίο θύμα του "Χασάπη". Οι αρχές ποτέ δεν τον έπιασαν, ούτε βρήκαν ποτέ κάποιο άλλο πτώμα του δολοφόνου αυτού.