Horror Stories Event - Story XXXI - Οι κολοκύθες
Η μικρή γειτονιά βρισκόταν σε αναβρασμό. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, την τελευταία εβδομάδα του Οκτώβρη έκλεισαν όλοι τις αυλές των σπιτιών τους. Ο λόγος ήταν πως ετοίμαζαν τις διακοσμήσεις τους για την ημέρα του Halloween. Κάτι που ξεκίνησε ως ένας ανταγωνισμός μεταξύ δύο γειτόνων πριν μερικά χρόνια, τώρα είχε εξελιχθεί σε έναν διαγωνισμό με χρηματικό έπαθλο όπου λάμβανε μέρος όλη η γειτονιά.
Την τελευταία νύχτα του μήνα όλοι άνοιγαν τις αυλές τους για να παρουσιάσουν τα έργα τους. Πλήθος κόσμου από διάφορα σημεία της πόλης μαζεύονταν κάθε χρόνο για να δουν την πιο τρομακτική γειτονιά της περιοχής. Η προσέλευση το κόσμου ήταν πολύ σημαντική, καθώς οι θεατές με τη ψηφοφορία τους θα αποφάσιζαν ποιος θα ήταν ο νικητής. Όταν οι επισκέπτες εισέρχονταν στη γειτονιά, τους έδιναν ένα φάκελο ο οποίος μέσα είχε ένα κομμάτι χαρτί. Πάνω στο χαρτί θα σημείωναν τον αριθμό του σπιτιού που θεωρούσαν πιο τρομακτικό και μετά θα έριχναν τον φάκελο σε μία κάλπη που βρισκόταν στο τέλος του δρόμου.
Η νύχτα του Halloween έφθασε και ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους θαυμάζοντας τα σπίτια - εκθέματα. Οι αυλές ήταν γεμάτες από χαραγμένες κολοκύθες και τρομακτικά αγάλματα από διάφορα πλάσματα. Συσκευές που αναπαρήγαγαν κραυγές και ουρλιαχτά όταν κάποιος πλησίαζε μία αυλή και καπνοί που δημιουργούσαν τεχνητές ομίχλες έδιναν την αίσθηση του μυστηρίου.
Το τελευταίο σπίτι της γειτονιάς όμως δεν είχε κανένα από αυτά τα εφέ. Η αυλή του ήταν γεμάτη μόνο με κολοκύθες. Ωστόσο, είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον όλων των περαστικών. Η δουλειά που είχε γίνει στο χάραγμα των κολοκύθων ήταν πολύ επαγγελματική. Η κάθε κολοκύθα είχε διαφορετική έκφραση και ήταν τόσο ρεαλιστική που έμοιαζε να την κάνει άνθρωπος. Και αν κάποιος τις παρατηρούσε για αρκετή ώρα, ένιωθε μία ρίγη να διαπερνά το κορμί του. Και αυτή η ανατριχίλα ήταν το κλειδί που οδήγησε εν τέλει τους θεατές να ψηφίσουν το συγκεκριμένο σπίτι ως το πιο τρομακτικό.
Οι επόμενες μέρες ήταν οι πιο δύσκολες για τη γειτονιά, επειδή έπρεπε τώρα να μαζέψουν τα εκθέματά τους και να καθαρίσουν τις αυλές τους. Όλοι καθάριζαν, εκτός από τον ένοικο του σπιτιού με τις κολοκύθες. Στο συγκεκριμένο σπίτι είχε μετακομίσει ένας άνδρας πριν από έναν μήνα, αλλά δεν μίλησε ποτέ με κανέναν από τους γείτονές του, ενώ σχεδόν ποτέ δεν φαινόταν να είναι στο σπίτι.
Άλλη μία εβδομάδα πέρασε και οι κολοκύθες ήταν ακόμα εκεί. Κάποιοι γείτονες άρχισαν να παραπονιούνται για την άσχημη μυρωδιά που ερχόταν από την αυλή του σπιτιού και τις σαπισμένες κολοκύθες που βρώμιζαν τον χώρο. Αλλά μην μπορώντας να βρουν τον ένοικο, κάλεσαν την αστυνομία.
Όταν ήρθε η αστυνομία ερεύνησε τον χώρο και τότε οι αστυνομικοί κάλεσαν γρήγορα ενισχύσεις, αποκλείοντας παράλληλα την περιοχή. Ένας από τους αυτούς είχε δει κάτι περίεργο σε μία σαπισμένη κολοκύθα. Φαινόταν να είναι τυλιγμένη γύρω από κάτι άλλο. Όταν αφαίρεσε τη φλούδα, έντρομος ανακάλυψε ένα ανθρώπινο κρανίο, εξίσου σαπισμένο και αυτό.
Έκαναν φύλλο και φτερό την αυλή και βρήκαν ότι όλες οι κολοκύθες είχαν ανθρώπινα κρανία μέσα τους. Αυτός που το έκανε, είχε αφαιρέσει τα μάτια, τη μύτη, τη γλώσσα και τα δόντια από τα κεφάλια, ώστε να μην καταλάβει κάτι όποιος θα έπιανε την κολοκύθα. Άνοιξαν και το σπίτι, το όποιο ήταν άδειο από συσκευές και έπιπλα. Στο κέντρο του υπήρχε ένας σωρός από ακέφαλα πτώματα, ενώ δίπλα σε αυτόν υπήρχε ένας μικρότερος σωρός ο οποίος ήταν μία μάζα από μάτια, μύτες, γλώσσες και ανθρώπινα δόντια…