Συνέντευξη στις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές
Επιλέξετε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο, που να εκφράζει αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
Απάντηση
Εκείνη τη στιγμή, είδε κάτι που έμοιαζε με ένα μαύρο σύννεφο αρκετά μακριά της, το οποίο την πλησίαζε όλο και περισσότερο. Και όσο πιο κοντά ερχόταν, τόσο πιο μεγάλο φαινόταν.
Η Αλίσα είχε σταματήσει να περπατάει και παρατηρούσε αυτό που πλησίαζε. Προσπαθούσε να καταλάβει τι ήταν αυτή η μάζα στον αέρα. Όταν επιτέλους διαπίστωσε τι ήταν, ήταν ήδη πολύ αργά.
Αυτό που έμοιαζε εξαρχής με σύννεφο, ήταν τελικά ένα σμήνος από δεκάδες κοράκια. Έπεσαν πάνω της με ορμή. Πρώτα με τα νύχια τους, γρατζουνώντας το πρόσωπό της και ύστερα με τα ράμφη τους. Η Αλίσα σήκωσε τα χέρια της για να γλιτώσει όσο μπορούσε το πρόσωπό της, χτυπώντας τα είτε με το ελεύθερο χέρι της είτε με την τσάντα της.
Πάλευε μανιωδώς, αλλά άρχισε να αιμορραγεί από τις γρατζουνιές και από τα μικρά τρυπήματα των ραμφών που υπήρχαν πλέον διάσπαρτα στα χέρια της. Τα ρούχα της την προστάτευαν ακόμη, όμως έμοιαζαν πλέον με κουρέλια.
Στη συνέχεια, τα πουλιά την περικύκλωσαν, δημιουργώντας μία δίνη γύρω της. Όρμησαν ξανά μαζικά επάνω της, επιτιθέμενα από όλες τις μεριές. Κάρφωναν με δύναμη τα ράμφη τους πάνω στα πόδια της και τράβαγαν με τα γαμψά τους νύχια τα μακριά μαλλιά της.
Πάνω στη μάχη που έδινε η Αλίσα, έχασε την ισορροπία της, πέφτοντας άτσαλα στο πέτρινο δάπεδο. Δεν πρόλαβε να προφυλαχτεί και ενώ προσγειωνόταν, χτύπησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού της. Η δύναμη της σύγκρουσης ήταν όση χρειαζόταν για να αποπροσανατολιστεί η ίδια για λίγα δευτερόλεπτα.
Αυτό το χρονικό διάστημα επωφελήθηκαν τα κοράκια και επιτέθηκαν στο πρόσωπό της. Η Αλίσα ούρλιαξε από τον πόνο, όταν ένιωσε ένα μικρό ράμφος να τρυπάει το αριστερό της μάτι.
Ένιωσε να παραλύει και καλούσε σε βοήθεια. Οι φωνές της πνίγηκαν από τα ουρλιαχτά πόνου που τις διαδέχθηκαν, αφού ένιωσε τον βολβό του ματιού της να αφαιρείται με βία από το κρανίο της.
«Δεσποινίς; Δεσποινίς, είστε καλά;»
Η Αλίσα σταμάτησε να φωνάζει και άνοιξε τα μάτια της. Γύρω της είχε μαζευτεί κόσμος, ενώ δίπλα της ένας ηλικιωμένος κύριος φαινόταν να την σκουντάει. Ήταν ακόμα στην πλατεία, λίγα μέτρα μακριά από το σιντριβάνι. Τα κοράκια που της επιτέθηκαν είχαν εξαφανιστεί. Ακαριαία έπιασε το πρόσωπό της. Τα μάτια της ήταν στη θέση τους. Τα χέρια της δεν έμοιαζαν να έχουν πληγές, ούτε τα ρούχα της ήταν σκισμένα.